جنگ اوکراین؛ “ربات های قاتل” کاملاً خودمختار در راه هستند

وحید نوابی، مدیر عامل AeroVironment، یکی از پیمانکاران وزارت دفاع ایالات متحده و سازنده پهپادهای نیمه خودران Switchblade، می گوید که امروزه ما به فناوری دسترسی داریم که می تواند این نوع پهپاد را کاملاً خودمختار کند. میکیلو فدروف، وزیر تحول دیجیتال اوکراین می گوید سلاح های کاملا خودمختار گام بعدی منطقی و اجتناب ناپذیر در جنگ هستند. او اخیراً گفته است که سربازان احتمالا ظرف شش ماه آینده این سلاح ها را در میدان نبرد خواهند دید. طرفداران سیستم های تسلیحاتی کاملاً خودمختار می گویند این فناوری سربازان را در میدان جنگ از خطر دور نگه می دارد. همچنین این سامانه ها امکان اتخاذ تصمیمات نظامی مهم را به سرعت برای بهبود اساسی توان دفاعی فراهم می کنند. در حال حاضر، تسلیحات نیمه خودمختار، مانند موشک‌های کروز که اهداف را ردیابی می‌کنند و در نزدیکی آنها منفجر می‌شوند، به ناظر انسانی نیاز دارند. این سلاح ها می توانند عملیات خاصی را پیشنهاد کنند. اما تا زمانی که اپراتور انسانی تصمیمی نگیرد، کاری انجام نمی دهند. در مقایسه، پهپادهای کاملاً خودمختار، مانند آنچه کارشناسان نظامی در اوکراین «شکارچی هواپیماهای بدون سرنشین» می‌نامند، می‌توانند پهپادها را در 24 ساعت شبانه روز رهگیری و از کار بیاندازند. این پهپادها برای انجام عملیات نیازی به دخالت مستقیم انسان ندارند و کارها را سریعتر از انسان انجام می دهند. منتقدان همچنین توصیه کرده اند که تحقیق و توسعه سیستم های تسلیحاتی خودمختار برای بیش از یک دهه ممنوع شود. آنها به آینده ای اشاره می کنند که در آن سلاح های خودمختار برای هدف قرار دادن مردم و نه فقط وسایل نقلیه ساخته می شوند. منتقدان می گویند که انسان ها باید در جنگ تصمیمات مرگ و زندگی بگیرند نه ربات های مجهز به هوش مصنوعی. ارائه این تصمیم مهم به الگوریتم‌های نرم‌افزاری نمونه‌ای بارز از «انسان‌زدایی دیجیتالی» است. رهبران کمپین توقف روبات‌های قاتل، همراه با دیده‌بان حقوق بشر، در تلاش هستند تا از توسعه سلاح‌های کاملاً خودمختار جلوگیری کنند. آنها می‌گویند که سیستم‌های تسلیحاتی خودران هیچ قضاوت صحیح انسانی برای تشخیص اهداف نظامی از غیرنظامیان وجود ندارد. این سیستم ها آستانه جنگ را کاهش می دهند و کنترل معنادار انسانی را بر رویدادهای میدان نبرد حذف می کنند. دیده بان حقوق بشر می گوید ارتش های ایالات متحده، روسیه، چین، کره جنوبی و اتحادیه اروپا، که بیشترین سرمایه گذاری را در سیستم های تسلیحاتی خود مختار انجام می دهند، جهان را به سوی یک مسابقه تسلیحاتی جدید سوق می دهند که پرهزینه و بی ثبات کننده است.